Column: Politicus is een gevaarlijk beroep
De Verenigde Staten is een gek land (al is het maar taalkundig: moet ik hier nu meervoud of enkelvoud gebruiken?). Het is een land van extremen en veel van hun gekkigheid kennen we in Europa nog niet. Ik schrijf ‘nog’ omdat veel van de trends in Amerika naar ons overwaaien, zo ook de gepolariseerde politiek.
Gelukkig veroordelen politici van links tot rechts deze aanslag en mogen we blij zijn dat-ie mislukt is. Eerlijk gezegd twijfel ik wel een beetje aan de oprechtheid van sommige politici. Het is nu namelijk makkelijk scoren op X. Wat je politieke kleur ook is, zeggen dat je deze aanslag verschrikkelijk vindt en dat we niet moeten polariseren is gewoon niet meer dan fatsoenlijk.
Ik twijfel een beetje aan de oprechtheid van de politici
In de praktijk er naar handelen is een ander verhaal. Politici in Den Haag nemen elkaar continu de maat en dragen bij aan polarisatie. Iedere harde opmerking is een heel klein duwtje de verkeerde kant op, maar is te klein om iemand te betichten van polarisatie. Zo dacht Laura Bromet van GroenLinks-PvdA de nieuwe staatssecretaris van landbouw een leugen in de schoenen te schuiven door zijn opmerkingen over het sojaverbruik in Nederland. Op1 deed zij er nog een schepje bovenop door in hun factcheck te melden dat zijn opmerking inderdaad niet klopt. Stichting Agrifacts en Nevedi berichtten vervolgens dat zijn opmerkingen wel degelijk kloppen (op een kleine nuance na), maar het kwaad was al geschied. Ik vraag me dan af wat zo’n Bromet bezield om op die manier politiek te voeren. Ik geloof niet dat het een foutje is, want dan was ze er wel op teruggekomen.
Zo ingewikkeld was de factcheck niet
Ook Op1 moet beter hebben geweten, zo ingewikkeld was de factcheck niet. Dit is een heel duidelijk voorbeeld van liegen waarbij politici en media (subtiel) samenwerken, maar het is niet het enige voorbeeld. Er worden in Den Haag en Brussel continu leugens (om bestwil) gebruikt om gelijk te krijgen. Dat gebeurt aan de rechter- en linkerflank van de volksvertegenwoordiging. Helaas is het nodig (of denkt men het nodig te hebben) om stemmen te trekken en aan de macht te blijven.
Die macht is wat veel politici op de been houdt en verleidt tot het vertellen van leugens. Frans Timmermans is daar het schoolvoorbeeld van. Het is knap dat hij er in de EU de Green Deal heeft doorgekregen. Nu blijkt wel dat er bij het grootste deel van het volk en veel politieke partijen geen draagvlak voor is. Het programma is ook doorspekt van wensdenken (leugens) en daar zijn veel mensen ingetrapt. Zijn verhuizing naar Nederland had maar één doel: Frans moest de baas van Nederland worden. Door een handige fusie met de radicale en elitaire linkse partij GroenLinks was hij er bijna in geslaagd.
