Column: Vergrijzing, immigratie en stikstofemissie
In mijn columns probeer ik altijd weg te blijven van zaken die niets te maken hebben met mijn vak (landbouw, veevoeding en ondernemerschap). Immigratie is er zo één. Het landgebruik van meer mensen raakt natuurlijk de landbouw, maar een directe link is er niet en het debat gaat met name over integratieproblemen. Nu was ik recent bij een presentatie van Jaap Scheffer van de Staatscommissie Demografische Ontwikkelingen (SDO) en die gaf toch een paar interessante inzichten.
Ten eerste dat immigratie geen oplossing is voor de vergrijzing. Nederland vergrijst en daardoor moeten steeds minder jonge schouders de lasten dragen van steeds meer oude mensen. De partijen op links beweren daarbij dat immigratie helpt om de gaten te vullen die ouderen laten vallen. Dat is niet waar en dat is een heel duidelijke conclusie van deze staatscommissie (onze eigen overheid dus). Meer mensen vragen namelijk ook weer om meer voorzieningen en de tijdelijke oplossing van immigratie aan de voorkant slaat later keihard terug.
We kunnen niet terug naar nul immigratie (al is het maar vanuit sociaal oogpunt), want dan krimpt onze bevolking. Ons geboorteoverschot is namelijk negatief en de groei van Nederland (ruim 200.000 mensen per jaar) wordt volledig bepaald door immigratie (nog een leugen van links dus, die dat ontkennen). Maar welke immigratie willen we dan? Als we de huidige bevolkingsaantallen willen behouden, hebben we slechts 20.000 migranten per jaar nodig volgens de scenario’s die SDO doorrekende.
De politiek beweert dat innovaties in de landbouw niets opleveren
Met een kleine en gerichte immigratie houden we de bevolking op peil om zodoende onze welvaart te kunnen blijven ontwikkelen. Maar daarvoor is meer nodig. De groei van onze arbeidsproductiviteit neemt af en de arbeidsproductiviteit is verreweg de belangrijkste knop om aan te draaien als het om welvaartsgroei gaat.
Toename van arbeidsproductiviteit betekent vooral innoveren. Daar zie ik de grote link met het huidige landbouwbeleid: de politiek beweert dat innovaties in de landbouw niets opleveren. Men wil terug naar vooroorlogse landbouw met kleine, gemengde bedrijven die maximaal gebruik maken van wat de natuur ons biedt. Een tijd (1940) waarin er nog maar 8,8 miljoen mensen in Nederland woonden en 8,3 miljoen in België.
We moeten dus meer ruimte krijgen om te innoveren. Maar als het gaat om arbeidsproductiviteit maak ik me om nog meer zaken zorgen. Één daarvan is de regeldruk. Doordat ondernemers (ook buiten de landbouw) steeds meer tijd besteden aan het voldoen aan regels kunnen zij minder tijd besteden aan het echte werk. De output per medewerker neemt daardoor af.
Mensen voelen ook haarfijn aan dat hun werk nutteloos is: onderzoek wijst uit dat 25 procent van de werkende mensen in Nederland vinden dat ze (redelijk) nutteloos werk doen. Nog een probleem voor ondernemers: ongemotiveerd personeel!
Arbeidsbescherming van medewerkers is in Nederland zo goed dat ondernemers geen risico durven lopen
Een tweede zorg is het aantal mensen dat niet werkt. Ongeveer 3,5 miljoen mensen met een ongekend talent doen niet mee. Dat zijn niet alleen de officieel geregistreerde werkelozen, maar ook mensen die niet (volledig) werken om andere redenen. Zij kosten geld (uitkeringen) én dragen niet bij aan ons bruto binnenlands product. Er zijn natuurlijk mensen die helemaal niet kunnen werken of slechts een beetje of in een aangepaste vorm. Prima, dan regelen we dat wel als ondernemend Nederland. Maar geef ons dan ook hier de ruimte om te innoveren.
De arbeidsbescherming van medewerkers is in Nederland zo goed dat ondernemers geen risico durven lopen. Vakbonden doen daar nog een schepje bovenop. Zij houden vast aan ouderwetse principes. Men schreeuwt om diversiteit, maar ondertussen worden oude medewerkers extreem beschermd en duur gemaakt door luxe parttime regelingen op weg naar hun pensioen. De jeugd krijgt daardoor geen kans en bedrijven willen geen oude mensen aannemen die werkeloos thuis zitten. Weer twee keer jammer.
Hun zorg over die stilstand snap ik en deel ik, maar de oplossing ligt niet in het reduceren van de stikstofuitstoot
Het valt mij na het bezoeken van de reeds genoemde presentatie op dat de wereld misschien minder complex is als we denken (dat beweert Jaap Scheffer ook). Maar politici blijven in hun dogma’s geloven en liegen soms gewoon keihard om hun standpunt te onderbouwen. Af en toe maakt de Tweede Kamer zich druk over desinformatie, maar dan is het vooral symboolpolitiek. Er wordt een populair onderwerp uitgezocht om eens flink te discussiëren. Volgens mij alleen maar om in beeld te komen en stemmen te winnen.
Ook ondernemers doen hier aan mee. Ik lees dat VNO-NCW en Bouwend Nederland de overheid oproepen om nu echt werk te maken van het verlagen van de stikstofemissie, omdat de bouw stilstaat. Hun zorg over die stilstand snap ik en deel ik, maar de oplossing ligt niet in het reduceren van de stikstofuitstoot. Het is allang bewezen dat we het daarmee niet halen. Die idiote wet moet worden aangepast. Laten we bij de feiten blijven en zorgen dat Nederland weer de sterke economie wordt die het ooit was.
