Column: Mest geslikt als zoete koek

Het schiet niet op met alle bewerkingstechnieken; uiteindelijk moeten van hieruit halffabricaten afgezet worden en prijzen passen zich aan op die van drijfmest.

Naast een wat kleinere veestapel zullen we het van totaalverwerking moeten hebben. Volumevermindering door ontwatering maakt van mest een goede kunstmestvervanger. Dat past heel goed in de kringloopgedachte.

Daarnaast moet flink in marketing geïnvesteerd worden. Kijk maar eens hoe de humane sector dit doet. Zij spreken niet over mest of poep, maar over rioolwater. Vervolgens over miljoenen bacteriën die tijdens de zuivering de vieze deeltjes opvreten en dan over schoon water dat naar zee gaat. De praktijk is niet zo mooi als deze promotie ons vertelt; het wordt wel geslikt als zoete koek.

Verwerkingstechniek stagneert

Op ons bedrijf zou al een verwerkingstechniek moeten draaien, maar ook dat stagneert. De eerste onderdelen staan klaar maar de praktijk is weerbarstig. Hoeveel makkelijker is het ons gebleken om zelfvoorzienend te worden in stroom, warmte en water? Hoeveel makkelijker om vanuit levensmiddelenproducten ons eigen voer te bereiden? Wellicht ligt hier de sleutel. Levensmiddelen die via de mens richting riool gaan, sluiten geen kringloop; dat kan met de restanten via het varken veel beter.

Juist de eenvoud waarmee we op een boerenerf energie kunnen opwekken, vormt een basis om mest tot hoogwaardig mineralenconcentraat te verwerken. Zonder input van veel energie gaat dit nou eenmaal niet. Het blijft alleen jammer dat de techniek zo lang op zich laat wachten. Met al die miljoenen aan mestafzetkosten van de afgelopen decennia hadden de verwerkingsinstallaties royaal betaald kunnen worden. De huidige discussie over de vuile energieslurpende kunstmest kan ons vooruit helpen.