Column: Leugens onthuld van Varkens in Nood

Gisteren werden wij geattendeerd op een artikel van Blik op nieuws waarin Varkens in Nood opnieuw allerlei leugens verspreidt over de varkenshouderij. Eerder hebben we in een aantal blogs de onjuiste cijfers, die de stichting hanteert, ontmanteld en de juiste cijfers hier tegenover gezet. Ook nu gebruikt Varkens in Nood weer deze oude cijfers om haar ware doel te laten zien: het saneren van varkensstallen. Ook wij hebben de rapporten van de NVWA even doorgelopen. En we zijn eigenlijk niet geheel ontevreden.

Goedgekeurd

Er zijn in totaal 23 verschillende documenten door de NVWA gepubliceerd met betrekking tot het stalklimaat in de verschillende bedrijven. Bij sommige bedrijven zijn meerdere locaties bezocht (totaal 28 rapporten). Wat ons als eerste opvalt is dat, op een enkele opmerking na van een enkel dier, eigenlijk alle nadere onderzoeksrapporten zijn goedgekeurd. Er wordt gelet op de volgende punten: hokbevuiling, dierbevuiling, hijgen, pompen, hoesten/niezen, huddling en rillen. Een enkel hok was bevuild, in een hok was één big die hijgde (overigens was op dit bedrijf de luchtkwaliteit in orde). Een bedrijf dat erg slecht scoorde op NH3- en CO2-waardes werd wel gecomplimenteerd dat het zeer mooie varkens had.

Zelf geschrokken

Er is een aantal bedrijven dat inderdaad op drie of meer dan drie meetlocaties een te hoge CO2- en/of NH3-score laat zien en daarmee boven de norm voor het klimaat valt. Opvallend is dat een aantal van deze bedrijven daar zelf van schrok, gezien ze eerder metingen hadden laten verrichten en deze wel akkoord waren bevonden. Diverse bedrijven maken gebruik van meetwaaiers, alarminstallaties, dierenarts en adviseurs. Bij één bedrijf was de mestput recentelijk geleegd waardoor de NH3-waardes waarschijnlijk verhoogd waren. En een ander bedrijf had een volle mestput waar verhoogde waardes werden waargenomen.

Niet overeen met wat gezien is

Terugkomend op het artikel van Varkens in Nood. Wederom stelt de stichting dat tot wel 50 procent van de varkens ernstig benauwd is, chronisch hoest en ontstekingen aan de ogen heeft. En dat tot 30 procent borstvliesontsteking heeft en 30 tot 60 procent zou maagzweren hebben. Kannibalisme zou ook een probleem vormen. Wanneer we naar de cijfers van de NVWA kijken, komt dit totaal niet overeen met wat er in de stal is gezien. Slechts een big is genoteerd met hijgen en pompen. En er is een varken aangetroffen, dat te dik was en waarschijnlijk hijgde vanwege een longontsteking. Eerder hebben we in onze blogs al aangetoond dat de recentere cijfers een heel ander percentage laten zien: gemiddeld percentage longontsteking en afkeur op slachthuis ligt rond 6,5 procent, pleuritis tussen 10 en 15 procent. Ook in de rapporten van NVWA zijn slachthuisgegevens van een bedrijf bijgevoegd; hier komt pleuritis op 5,7 procent en longafwijkingen op 2,3 procent. Bij lange na geen 50 procent.

Klopt totaal niet

Vervolgens begint ViN over ontstekingen aan de ogen. Tijdens de inspecties van de NVWA zijn ook de oogscores meegenomen. De scores zijn als volgt: 0=wit en schoon, 1=rood en schoon, 2=wit en vuil en 3= rood en vuil. Score 0 en 1 vallen in de Goed-norm (1 is de grenswaarde). Score 3 is op geen enkel bedrijf waargenomen. Score 2 is op een bedrijf in een hok aangetroffen. Dus ook de stelling dat varkens massaal oogontstekingen hebben klopt totaal niet. Vervolgens begint ViN wederom over maagzweren, waarvan wij eerder al hebben aangetoond dat dit geen 30 tot 60 procent is maar dat bij de onderzoeken slechts 1 varken en 1 zeug gezien werden met een maagzweer.

In orde

Als laatste haalt ViN wederom kannibalisme aan. Wanneer we kijken naar de inspectieresultaten van de NVWA is ook hier de grenswaarde voor oor- en staartbijten weer score 1. Kijken we naar deze cijfers, dan geldt voor oorbijten dat op 3 bedrijven, in 1 hok een dier is aangetroffen met wondjes aan de oren. Bovendien is maar op 1 bedrijf in wederom 1 hok staartbijten aangetroffen. Alle overige hokken bij deze bedrijven waren in orde. Ook hier hebben we eerder al eens een blog aan gewijd. Interessant is ook hier dat WUR al eens een uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar oor- en staartbijten en zij ook tegen het probleem aanliepen dat zij bepaalde varkens moesten verwijderen omdat deze, ondanks alle maatregelen, bleven bijten en/of vechten. Dit zou een goede verklaring zijn voor het feit dat er telkens slechts 1 verblijf last lijkt te hebben van oor- of staartbijten.

Niet eerlijk

Wij hebben Varkens in Nood eerder al geattendeerd op het feit dat zij verouderde cijfers gebruiken en niet eerlijk zijn over de cijfers. Helaas laten zij ook nu weer zien niet naar alle eerlijkheid recentere cijfers te willen gebruiken maar liever bij verouderde, onjuiste cijfers te blijven. Een gemiste kans, wat ons betreft.

Deze column verscheen maandag op de website van Anti Varkens in Nood (www.a-vin.nl)

Chantal Michielsen

Chantal Michielsen uit Dongen is werkzaam in de agrarische sector bij een gewasbeschermingsbedrijf en is eigenaresse van een paardenhouderij. Samen met Hans Ubbink beheert zij de website Anti Varkens in Nood die negatieve en verkeerde berichtgeving over de varkenshouderij aan de kaak stelt. Dat doen ze vanuit de motivatie dat varkenshouders te vaak met hun rug tegen de muur worden gezet.