Column: 'We zijn te lief. Voor de verkeerde groep'

Dat de dieren-actiegroepen er een tandje bij hebben gezet, mag niet bepaald een verrassing zijn. Bleef het tot voor een paar jaar geleden nog braaf bij een protestdemonstratie hier en daar, inmiddels is de strijd opgevoerd naar het inbreken bij veehouders, bedreigen en intimideren, illegaal filmen in stallen, en structurele protesten bij slachterijen.

Een grote groep houdt het bij vreedzaam protest, maar een kleine groep dierenrechtenactivisten radicaliseert en schuwt bedreigingen, intimidaties en inbraken niet. Zie recent ook de bekladding van de gevel van het woonhuis van de varkenshouder in Biezenmortel, die net getroffen was door een stalbrand. En wie op de sociale media kijkt, ziet bijna dagelijks de meest vreselijke verwensingen aan het adres van veehouders en vleeseters.

Deze - weliswaar kleine, maar zeer aanwezige - groep heeft de radicale kant van de zaak gecoverd. Ook draait de pr-machine van Wakker Dier, Varkens in Nood, Dier & Recht en Partij voor de Dieren op volle toeren. Elke week publiceren zij onderzoeken, petities of worden er wel ergens Kamervragen gesteld over dierenwelzijn.

Wiel uitvinden

Terwijl de actiegroepen er steeds een tandje bij zetten en de strijd tegen de veehouderij opvoeren, zijn de boerenbelangenorganisaties nog steeds het wiel aan het uitvinden en weten ze nog steeds niet hoe ze slagvaardig kunnen communiceren. Keer op keer worden de veehouders zo op achterstand gezet. Niet door de dierenclubs, maar door hun eigen club.

Want laten we eerlijk zijn: de belangenbehartigers hebben nog steeds geen goed antwoord op de anti-veehouderijlobby. Elke keer weer lopen ze achter de feiten aan. Iets verschijnt breed in de media, de dierenorganisaties hebben al van alles kunnen roepen, hun sociale media draaien op volle toeren, de achterban deelt de berichten volop. De wedstrijd zit al in de 89e minuut en in de achterhoede verschijnen de belangenbehartigers. Zij mogen in de laatste minuut op radio en tv ook nog proberen hun punt te maken. Als ze geluk hebben...

Niet zelden zijn het reacties die, óf niet handig zijn geformuleerd, óf er wordt er niet stellig genoeg opgekomen voor de veehouders in kwestie. Laat staan dat er eens keihard met de vuist op tafel wordt geslagen. Soms wordt meegepraat met de dierenorganisaties ('Ja, hier schrikken wij ook van'), hebben de belangenbehartigers de juiste feiten en cijfers niet paraat of - in het ergste geval - worden de eigen veehouders gedreigd met een royement bij hun belangenbehartiger.

Megastallen

Ook vorige week zag je het weer gebeuren. Wakker Dier ploft een onderzoek over megastallen op de bureaus van de landelijke media en de agrarische belangenbehartigers lopen er achter aan.

Ik snap dat niet. Vaak worden belangenbehartigers al van tevoren op de hoogte gesteld dat zo’n onderzoek verschijnt en hebben ze ruim de tijd om een goed weerwoord te geven. Natuurlijk is het goed om veehouders in de startblokken te zetten om hun woordje op radio tv, of in de krant te kunnen doen en natuurlijk is het prima om een reactie op je eigen website te zetten. Maar daar kom je er niet mee. Dit gebeurt namelijk vaak pas als het kwaad al is geschied.

We zijn te lief

Als je in het Paasweekend al weet dat zo’n rapport over megastallen op dinsdag 23 april naar buiten komt, waarom steken de belangenbehartigers dan niet als de wiedeweerga de koppen bij elkaar om vooraf al te reageren, of de juiste cijfers en feiten op te diepen en deze breed verstrekken aan je achterban en de media. Vooraf graag.

Maai het gras onder de voeten van die clubs vandaan. Trommel een club mensen op met verstand van crisiscommunicatie. Doe iets. Wat maakt het uit welke bloedgroep die mensen hebben: LTO'ers, POV'ers, NMV'ers, mensen die geen lid zijn van een belangenbehartiger. Het mag niks uitmaken. Goeie mensen heb je nodig, die weten hoe je dit varkentje moet wassen. Maak gebruik van elkaars kwaliteiten en netwerk!

We hebben vele goeie agrarische initiatieven, zoals Stichting Agrifacts, Team Agro NL, Varkens Vandaag, Boeren van Nederland, Boer Bewust, maar ook ketenpartijen zoals Vlees.nl, waar belangenbehartigers gebruik van kunnen maken in deze situaties. Toch worden deze partijen vaak niet geraadpleegd, wat jammer is. Ook hier zit namelijk veel slagkracht, waar door het bundelen van de krachten, effectief kan worden opgetreden.

Maar we zijn ook te lief, mensen. Veel te lief. We zijn te netjes. We willen het te aardig doen. We willen te graag vriendjes blijven met de dieren- en milieuclubs. We vergeten in onze drang om lief gevonden te worden, dat de anti-veeclubs ook niet lief zijn voor ons. We zijn te lief, maar wel voor de verkeerde groep.

Draaiboek

Voor alles ligt er in de agrarische sector een draaiboek klaar. Tot en met het jaarlijkse personeelsfeestje aan toe. Er ontbreekt echter één heel belangrijk draaiboek. Misschien wel het belangrijkste van allemaal: Wat doen we als Wakker Dier, Varkens in Nood of Dier & Recht morgen weer komt met een ongenuanceerd verhaal over de veehouderij?

Het is toch eigenlijk bizar dat de belangenbehartigers dat nog steeds niet weten en elke keer weer moeten bedenken wat hun reactie gaat worden? En het is ook bizar dat er onderling geen enkele afstemming plaatsvindt over een structurele en vooral gezamenlijke communicatiestrategie. Nooit. En dat er niet als één blok naar buiten wordt gecommuniceerd. Terwijl ze er week na week mee te maken hebben.

Het is te zot voor woorden dat belangenbehartigers beter weten hoe ze een personeelsuitje moeten organiseren en daar rustig een heel jaar mee bezig zijn, dan dat ze weten hoe ze morgen moeten reageren op het volgende rapport van Wakker Dier.

Lieve belangenbehartigers. #Doeslief. Maar wel voor de goede groep.

Stem ook mee met onze nieuwe stelling

Belangenbehartigers zijn te lief voor organisaties als Wakker Dier. Ze moeten beter samenwerken voor een krachtig offensief.