Varkens in Nood persbericht over hitte gebaseerd op vage aannames en onjuiste en suggestieve informatie

In een persbericht met de kop: ‘Hitte leidde tot enorme sterfte onder varkens’ stelt dierenarts Schouten van Varkens in Nood: „Varkens uit de vee-industrie zijn niet opgewassen tegen de hoge temperaturen van vorige week. In België stierven tijdens de hittegolf 30 procent meer varkens en koeien dan normaal.” Ze geeft aan dat cijfers uit Nederland nog niet bekend zijn, maar ze zegt zich grote zorgen te maken. Voor haar bericht neemt ze klakkeloos informatie over uit een Belgische krant die stelt dat het sterftepercentage van varkens en koeien deze warme dagen 30 procent hoger is dan normaal. Desgevraagd erkent Schouten dat ze dit percentage voor waar heeft aangenomen en niet in Nederland heeft kunnen verifiëren. Ze gaat er van uit dat dit ook op Nederland van toepassing is. Ze verwijst daarbij naar een melding van Rendac, die aangeeft bij hitte vaker uit te rijden. Ze trekt daaruit de conclusie dat er fors meer dieren sterven. Daarbij gaat ze voorbij aan het feit dat, los van sowieso een hoger sterftecijfers onder dieren bij zeer hoge temperaturen, Rendac uit hygiëne-oogpunt bij hoge temperaturen sowieso de dode dieren vaker ophaalt.

Modderig poeltje

„De extra vetgefokte industrievarkens zijn zo gebouwd dat ze hun warmte niet kwijt kunnen en bezwijken bij hoge temperaturen”, aldus Schouten. Ze verwijst daarbij naar het feit dat anders dan mensen varkens niet kunnen zweten. Daardoor ontstaat volgens haar snel oververhitting, met apathie, miskramen bij zeugen, uitdroging en hartfalen als gevolg. „De enige effectieve manier voor varkens om warmte kwijt te raken, is door een duik in een modderig poeltje. Maar varkens in de vee-industrie hebben geen modderbad.”

Te zwaar

Wat volgens Schouten ook een rol speelt is dat varkens in de Nederlandse stallen te zwaar zijn. In haar persbericht verkondigt ze dat volwassen zeugen in de ‘vee-industrie’ wel vier keer zo zwaar zijn als het ‘oorspronkelijke’ varken... „Ze wegen geen 60 kilo zoals een wild zwijn maar 240 kilo.” Uit informatie van diverse bronnen, waaronder stichting Nationaal Park Hoge Veluwe blijkt dat deze informatie niet klopt. Wilde zwijnen wegen geen 60 kilogram maar tot 130 kilogram (zeugen) en 160 kilogram (beren). Dus een verdubbeling van het gewicht dat Frederiek Schouten aangeeft. Desgevraagd verklaart ze dat bij het gewicht van het wilde zwijn in het persbericht sprake is van een aanname. Ze vindt het wel opvallend dat op de Veluwe zware wilde zwijnen rondlopen. Het verschil tussen vleesvarkens en zeugen is de dierenarts schijnbaar ook niet duidelijk.

Verschil vleesvarkens en zeugen

In het persbericht van Varkens in Noord haalt ze vleesvarkens en zeugen door elkaar. In een tussenkop stelt ze: ‘vleesvarkens doorgefokt’ om vervolgens haar pijlen te richten op de in haar ogen te zware zeugen: „De veel te zware doorgefokte varkens zijn kwetsbaar tijdens een hittegolf en overlijden massaal aan hittestress. Een vreselijke manier om te sterven.” Volgens haar is hier sprake van een slordigheid.

NVWA

Verder spreekt ze in het persbericht van vaak overvolle en potdichte stallen die vrijwel onmogelijk koel gehouden kunnen worden. Bij het begrip ‘overvolle stallen’ gaat ze voorbij aan het feit dat het aantal dieren per m2 wettelijke vastligt en door de NVWA wordt gecontroleerd. De minimale vloeroppervlakte van 0,8 m2 is volgens haar te weinig bij deze hoge temperaturen. Dus van ‘overvolle stallen’ kan geen sprake zijn. Het natspuiten van staldak of het verstrekken van extra water waarmee varkenshouder proberen hun varkens enige verkoeling te bieden, is volgens haar een druppel op een gloeiende plaat. Ze wil dat varkenshouders in hun stallen voorzieningen treffen zoals een uitloopmogelijkheid of verfrissende douches.