Europese Commissie onder druk over herkomstetikettering
De resolutie stelt dat consumentenverpakkingen voor melk, zuivelproducten en vleesproducten moeten vermelden uit welk land het product, of het belangrijkste ingrediënt, komt. Zo worden consumenten, na het paardenvleesschandaal en andere gevallen van voedselfraude, beter geïnformeerd en wordt de transparantie in de keten vergroot.
Niet bindend
De Commissie heeft een eerdere resolutie van deze strekking tegengehouden, omdat het de kosten voor producenten – die kunnen oplopen tot tien procent - niet vindt opwegen tegen de baten. En dat kan het ook doen met deze resolutie, die niet bindend is. Maar het parlement stelt dat de extra kosten relatief laag zouden zijn, en dat een overgrote meerderheid van de Europese consumenten herkomstetikettering voor vlees, zuivel en verwerkte producten belangrijk vindt. De parlementariërs laten zich er echter niet over uit of de consument bereid zou zijn de extra kosten daarvan te dragen.
Frankrijk
Maar niet alle Europarlementariërs vinden verplichte herkomstetikettering een goede zaak. Het idee komt uit Frankrijk, dat al werkt aan een nationale wet hiervoor. Annie Schreijer-Pierik en Jan Huitema gaan hier niet in mee. Huitema hekelt de “Brusselse regelzucht die alle doelen voorbij schiet.” Het voorstel is een oplossing voor een niet bestaand probleem, vindt hij. Schreijer-Pierik waarschuwt dat voedsel hierdoor duurder zal worden. “Hoe moet een slager dit nu bij gaan houden voor elke gehaktbal?”, vraagt ze dramatisch. Met voedselveiligheid heeft het volgens haar niets te maken, want dat is al geregeld. En het strookt ook niet met het streven van de Commissie naar betere regelgeving.
Beide Europarlementariërs benadrukken dat producenten al op vrijwillige basis de herkomst van hun producten kunnen vermelden, om zo consumenten aan zich te binden.
