Valse marketing van Esther het wondervarkentje

Derek Walter en Steve Jenkins van Georgetown, Ontario, vlak bij Ontario, vertellen dat Esther eet wat zij eten en met hen in het huis woont. Ze is uitgegroeid tot een internet fotoster door de foto’s die Walter en Jenkins van haar op Twitter, Facebook en Instagram hebben gepost.

Er was echter een probleem: Esther vrat al het eten uit huis, zodat er nauwelijks iets te eten overbleef voor de beide baasjes. Ze kregen een idee. Walter en Jenkins gebruikten de crowdfundingsite, Indiegogo, en vroeg mensen hen te helpen om de 'Happily Ever Esther Farm Sanctuary’ te bouwen.

Ze kregen het ongelooflijke bedrag van 440.000 dollar  in recordtijd bij elkaar en bouwde een toevluchtsoord voor Esther. Het varken had inmiddels meer dan 800.000 likes op Facebook en binnen twee maanden, had ze 100.000 volgers op Twitter, terwijl dit gewoon een varken is, die niet kan lezen, schrijven of praten; laat staan twitteren.

Geen relatie
Voor menig varkenshouder is het lastig te begrijpen dat de consument totaal geen relatie meer ziet of begrijpt tussen hun eten, waar het eten vandaan komt en hoe belangrijk dierlijk eiwit is in een evenwichtige, gezonde voeding. Ze hebben geen weet dat de prijzen onder de kostprijs van de productie liggen en dat de boeren, die hun voedsel produceren, worstelen. Ondertussen, doneren consumenten in liefde en vrijheid varkensvoer aan een huisdier.

De website zegt dat Esther ‘de wereld verandert met telkens één hartslag’, maar verder dan de schattige foto's is de boodschap en agenda vooral een die tegen de traditionele veeteelt ageert. Veel van de foto's, geportretteerd in video's op de website, zijn niet uit Canada of landen met vergelijkbare veehouderijregels en goede managementpraktijken.

De beelden zijn bedoeld om een beroep te doen op het ongeïnformeerd publiek dat weinig kennis van de landbouw of veeteelt heeft. Walter en Jenkins schotelen bewust het publiek onjuiste informatie voor.

Wake up call
Maar dat maakt niet uit voor deze mensen en soortgelijke organisaties. Voor hen is het doel dat de middelen heiligt. De ‘Happily Ever Esther Farm Sanctuary’ heeft nu zo'n 250 dieren, waaronder kippen, rammen, hanen, konijnen en meer varkens. Vermoedelijk leven ze hier totdat ze een natuurlijke dood sterven.

De hele actie van Esther ‘The Wonder Pig’ is zinloos als dit puur realistisch bekeken wordt. Het is echter wel een ‘wake-up call’ die aantoont hoe krachtig en vals marketing kan zijn. Het is dezelfde emotionele zuigkracht die alle activistische groepen hanteren om vooral hun eigen schatkist te vullen en zichzelf een 'achterbaks' bestaansrecht te geven.

Op de hele website estherthewonderpig overheerst de boodschap over een vleesloze maatschappij. Ze schrijven: „…We hopen dat deze pagina je een minuut laat nadenken om opnieuw je consumptiegedrag te evalueren...Als het maar een paar minuten duurt om te leren hoe wreed het leven is voor deze liefdevolle, intelligente en medelevend dieren, dan weten wij dat het je gedachten zal veranderen en misschien zelfs zal overtuigen om een levensstijl te kiezen die vrij is van deze wreedheid…”

Menselijke gedaante
Het hele streven is geweest om Esther via internet een 'menselijke' gedaante te geven. De uitspraken in het kader van haar foto's zijn wat een mens zou zeggen. Esther is vaak gekleed in menselijke kleren en ze doet wat zou worden beschouwd als menselijke activiteiten. Door een beroep te doen op de menselijke emotie, stoppen consument en burgers om het wondervarkentje als voedselbron en meer als huisdier te zien, of nog sterker: als vriendje.

Is het project van Esther duurzaam? Natuurlijk niet, maar dat hoeft ook niet als mensen het project maar blijven ondersteunen met fondsen. En dat is precies wat er ook gebeurt. Als goede marketeers hebben Walter en Jenkins een online winkel met Esther-merkartikelen en een boek vol Estheravonturen. Volgend voorjaar, zullen ze ‘The Esther Cruise’ organiseren en alle opbrengsten gaan naar het dierentoevluchtsoord.

Dollars oogsten
De website stelt zelfs: „Steve en Derek hebben allebei hun fulltime banen opgezegd om 24 uur per dag en zeven dagen in de week het nieuws over Esther te publiceren.”
Dat is nog eens ‘hart voor de zaak‘ hebben. Nou, niet echt en het is ook geen verrassing: Het valt zwaar te betwijfelen dat het salaris van hun opgezegde banen meer dan 400.000 dollar per jaar bedroeg.

Door hun goed geoliede marketingmachine en de stompzinnige goedgelovigheid van mens en maatschappij, zullen ze in de toekomst nog veel meer dollars voor ‘zelfverrijking’ en door ‘valsheid’ oogsten.

Waar eindigt liefdadigheid en begint hebzucht onder de zogenaamde mom van maatschappelijke verantwoordelijkheid. Dat is een vraag die eens vaker gesteld moet worden bij dergelijke initiatieven en organisaties die de menselijke emoties misbruiken om met onwaarheden geld binnen te sprokkelen om hun eigen, persoonlijke doelstellingen te financieren. Dat is het staartje en moraal van Esther The Wonder Pig. 

Vrije vertaling van de column van de Amerikaanse journalist JoAnn Alumbaugh, PORK Network

www.estherthewonderpig.com