Column: Problemen met Streptococcen

De meeste varkenshouders kennen de adviezen wel. Naast de toen al reeds gangbare methoden zoals all in all out en schoonmaken en ontsmetten (ik ben nog uit de tijd dat dit nog geen gemeengoed was) hebben we net nu over andere zaken. Zoals het niet aankopen van dieren, of alleen varkens met een hogere gezondheidsstatus dan we zelf hebben, zo min mogelijk overleggen en het gescheiden houden van diergroepen.

Dit doen we naast het buiten de stal houden van ziektekiemen (externe biosecurety) door middel van erfverharding, vuile en schone weg en hekken en poorten en toezicht op schone veewagens. Dit weet men al heel lang, maar hier zitten veel onzichtbare gaten; dat hebben we in de tijd van de varkenspest kunnen leren.

Na het bouwen van een nieuwe gespeende biggenstal in 2006/2007 (ik bouw nooit zo snel) had ik de indruk dat ik grote verbeteringen had doorgevoerd en dat er winst te behalen was in diergezondheid. De mate van het voorkomen van problemen met streptococcen was voor mij een meetpunt waaraan ik de verbeteringen af zou kunnen lezen.

Dat is tot nu toe een grote teleurstelling gebleken. Over de lange termijn moet ik concluderen dat er wat dat betreft helemaal niks is verbeterd. Het blijft tobben en branden blussen. Mijn geloof in de serieuze wetenschap is echter groot en ik ben gewoon stug doorgegaan met de door mij ingezette werkwijze, vooral ook omdat ik alles er op heb ingericht.

Toen een tijdje geleden de dierenarts van mijn mester een keer meeliep om zich wat inzicht te verschaffen over de herkomst van de biggen van zijn klant werd mij toch wel wat duidelijk. Hij vond mijn bedrijf ijzersterk wat algemene gezondheid betreft, en dan vooral op het gebied van luchtwegen.

Iets wat vlekkeloos gaat, heeft ook meestal de aandacht niet, maar ik heb eigenlijk bijna nooit hoestende dieren, terwijl de ventilatie in de biggenstal niet helemaal optimaal is. Ook speelt diarree bijna geen rol op het bedrijf.

Misschien is dit wel het gevolg van het consequent werken volgens de huidige inzichten en hoeft de teleurstelling voor mij niet zo groot te zijn. Ik ent nooit voor griep, hoef nooit te behandelen voor hoest of diarree en ent alleen de eersteworps zeugen voor geboortediarree met een goedkoop middel.

Ik denk dat mijn werkwijze zich allang heeft uitbetaald en het is jammer dat het voor het streptococcen-probleem geen oplossing biedt. Wellicht dat daar nog eens een oplossing voor wordt gevonden, maar ik ben helaas bang dat er zich voor die tijd weer een nieuw probleem heeft voorgedaan. Het blijft spelen met handicaps.

Willem van den Akker