Column: Illegale filmbeelden bij ons gemaakt

Twee jaar geleden dachten we dat alles zomaar kon in Australie, en nog steeds gaat alles heel gemakkelijk, zoals de bank die nooit vraagt hoe het gaat, de boekhouder die niets weet van varkens en technische resultaten. De fokkerij-organisatie, veearts en voerfabriek zien we nooit en kijken niet over je schouder mee, en de gemeente doet niet moeilijk.

Dingen veranderen
Toch gaat niet alles vanzelf tegenwoordig en we zien geleidelijk dingen veranderen op het gebied van millieu (vergunningen) dierenwelzijn (de acceptatie van de intensieve veehouderij bij de consument), quality assurance op het bedrijf (IKB).

Milieuramp
Wat betreft millieuvergunningen weten ze hier ook goed wat er speelt op de bedrijven qua aantallen dieren per bedrijf, stankcirkels rond het bedrijf bij eventuele vergunningaanvraag, spoelen van de putten, en zijn er ontwikkelingen gaande wat betreft biogasinstallaties en op kleine schaal mestverwerking of betere mesttoediening op het land. Zo hebben we het afgelopen jaar een rapport op moeten stellen als er eventueel een millieuramp op het bedrijf ontstaat.

Dierenarts
Sinds een 6 à 7 jaar hebben we een Quality Assurance programma op het bedrijf, dit was ook de enige reden dat de dierenarts een keer per jaar op het bedrijf komt (hij moet de QA aftekenen). Dit gaat veranderen naar twee keer per jaar, omdat ze anders geen medicijnen en scripts meer mogen uitgeven als ze de varkens niet hebben gezien. Deze QA dient alleen voor de bescherming van de varkens verwerkende industrie dat ze willen laten zien dat ze op de goede weg zitten naar de consument toe, maar voor de varkenshouder heeft het geen meerwaarde (prijs), het kost alleen maar geld en de slagerij waar de varkens heen gaan verlangt het niet eens.

Groepshuisvesting
Wat betreft dierenwelzijn, moeten we de zeugen vanaf 2017 in groepshuisvesting hebben vanaf vijf dagen na het dekken tot een week voor het biggen. Afleidingsmateriaal voor de varkens en aantal uren licht per dag speelt hier nog niet. Castreren van de beren speelt ook niet, want het slachtgewicht ligt hier lager. Blikken doen ze hier niet, de varkens worden geslagen voor het laden. Zo zijn er ook nog wat regels gekomen voor diertransport, hoeveelheid belading en wat geschikt is voor transport.

Antireclame
De laatste tijd is de intensive varkenshouderij wat negatief in de media gekomen. Ook hier in Australië hebben we dierenactiegroepen die proberen de intensieve veehouderij tegen te werken door bijvoorbeeld antireclame op winkeltassen bij de supermarkt, reclamespotjes op televisie met bekende Australiërs erin. De laatste tijd worden er s nachts weer bedrijven bezocht door dierenactivisten en worden er camera’s opgehangen in de stallen om ze een paar dagen later weer op te halen, de beelden worden later gebruikt als antireclame.

Filmpje van bedrijf
Zelf is ons bedrijf acht jaar geleden ook een keer bezocht door deze personen ‘s nachts. Aangifte doen bij de politie hoefden we niet doen (ze doen er toch niets aan) want de politie was al gewaarschuwd voordat we wisten dat er iemand in de stal was geweest, ze hadden aangifte gedaan van een zwak dier dat de politie moest controleren, zonder verdere gevolgen. Een paar maanden later kregen we bezoek van de RSPCA (officiële landelijke dierenbescherming) met het filmpje van ons bedrijf dat een paar maanden daarvoor was gemaakt. We hebben ze toen een rondleiding gegeven door de stallen en deze mensen vonden dat het bedrijf er perfect bij lag. Dus achteraf is alles goed afgelopen.

Diervriendelijk
Maar zo zie je maar dat ook hier in Australië geleidelijk dingen veranderen en dat we er meer aan moeten doen om ons bedrijf diervriendelijk en op het gebied van het millieu bij de tijd te houden en dat niet alles zomaar kan. Alleen het zal hier niet zo n vaart lopen als in Europa.

Egbert Selten