Column: Vrij ondernemerschap

Op een avond in april vraagt mijn vader hoe het nu gaat in de sector. Levert het nog iets op? Ik vertel hem dat veel varkenshouders de afgelopen 15 jaar maar 3 goede jaren hebben gehad. En dat ze datgene wat ze toen misschien verdiend hebben, weer (moesten) investeren in maatregelen voor dierwelzijn en milieu.

Slaven
Maar die investering kunnen ze toch in de prijs doorberekenen? Logische vraag voor een vrije ondernemer. Als je kosten oplopen, verhoog je de prijs en houd je hetzelfde over.

Helaas werkt dat in de varkenshouderij net even anders. In tien jaar tijd zijn de varkensvleesprijzen in de supermarkt met 10 procent gedaald.

Mijn ouders zijn geschokt. Varkenshouders zijn dan toch geen vrije ondernemers meer? Het enige wat ze dan nog zelf kunnen bepalen is hoe laat ze de wekker zetten.

Varkenshouders zijn de slaven van de consument die een goedkoop, maar wel dier- en milieuvriendelijk lapje vlees op z’n bord wil. Telkens denken de varkenshouders het bedrijf op orde te hebben en dan komt de volgende actiegroep schreeuwen om extra eisen.

Imago
Pas geleden ging het over de biggensterfte; door grotere tomen is het percentage uitval gestegen volgens Varkens in Nood. Dat klopt niet. Maar het zaadje is gezaaid, de varkenshouderij staat weer in een slecht daglicht.

Gelukkig zijn er mensen zoals Elly Michiels en Ria Druijff die schijnbaar onvermoeibaar blijven strijden voor een goed imago. Hun tips en tricks leest u in het nieuwe vakblad Pig Business. 

Mocht het na al die jaren struggelen nu genoeg zijn geweest, dan verwijs ik naar het artikel op pagina 6 van het vakblad Pig Business. Maar liever heb ik dat u blijft doen wat u doet want het is ‘te gek om varkenshouder te zijn’.