Column: #MeToo
De kop boven deze column gaat misschien te ver, maar ik bedoel het prikkelend. Natuurlijk zijn de seksuele intimidatiepraktijken die nu in het nieuws komen verschrikkelijk. De mannen (het zijn meestal mannen) die zich hieraan schuldig maken moeten gestopt en bestraft worden. Mensen bepalen zelf wat ze toelaten en wat niet.
Daarmee maak ik de brug naar onze sector en wel naar het eten van vlees. Een tijdje geleden kwam er steun uit onverwachte hoek. Paul de Leeuw schreef een column over zijn liefde voor vlees. Hij vindt het heerlijk (zoals zo veel mensen) en eet het dus ook. Maar hij vindt het vervelend dat hij zich moet verantwoorden voor dit eetgedrag. Woonachtig in de grachtengordel van Amsterdam zit ie natuurlijk in een omgeving met veel 'dierenvrienden'. Die zijn trots dat ze geen vlees eten en voelen zich moreel superieur ten opzichte van vleesliefhebbers. Ze hebben nog meer begrip voor een geradicaliseerde moslim (zie aanpak van de gemeente Amsterdam) dan voor een vleeseter.
Gelukkig zijn er mensen als Paul de Leeuw die daar wat van durven te zeggen. Hij eet wel vlees, maar haast zich om er bij te vermelden dat hij dat alleen maar koopt bij een lokale slager die precies weet waar het vandaan komt. Alsof al dat andere vlees niet goed zou zijn.
Ik interpreteer deze laatste opmerking toch als een niet volledig uit de kast durven komen van Paul als het gaat om vlees eten. Dus nog niet helemaal een #MeToo.Het zou toch mooi zijn als vleesliefhebbers zich durven uitspreken over hun gedrag. Ze hoeven zich niet te schamen. Ze doen niets fout en de varkenshouder die van hun liefhebberij 'profiteert' ook niet. En of je nu biologisch eet of vlees met of zonder sterren, die keus maak je zelf. En de misstanden in de sector, die er helaas ook zijn, zullen we moeten aanpakken en uitbannen. Want niet alle mannen zijn verkrachters en de meeste boeren, slachters, dierenartsen en voerproducenten deugen wél. Krijgen wij ook 9 miljoen keer #MeToo: ik eet vlees en vind het lekker?
