Column: 'Tekentafellandbouw'
Ons zorgvuldig opgebouwd landbouwsysteem zit ingenieus in elkaar en is sterk door een bepaalde kritische massa en een zeer goede infrastructuur. In de tekentafellandbouw wordt daar volledig aan voorbij gegaan. Iedere schakel en zelfs ieder schakeltje binnen die schakel wordt kritisch beoordeeld. Voor ieder probleem (of probleempje) ligt er een oplossing klaar. Die is eenvoudig te vinden door een paar hokjes aan te vinken.
-Zo is bijvoorbeeld minder stikstofuitstoot via het voer eenvoudig te realiseren door voer met minder eiwit bij de voerleverancier te bestellen.
-Mestvraagstukken zijn er niet meer omdat de minister de keuze simpel maakt: mest op eigen land (of dat van de buurman) of richting de verwerking (die we dan nog wel even moeten bouwen).
-Lage varkensprijzen zijn eenvoudig te voorkomen door als boeren samen te werken bij de verkoop van je varkens. Op die manier zijn overigens ook hoge voerprijzen te voorkomen.
-Afhankelijkheid van de wereldmarkt is niet nodig. Verkoop gewoon het volledige varken aan de burgers in het dorp. Bijkomend voordeel is dat je dan de marge van de supermarkt ook meteen in je zak steekt.
-Ook voor voer is de wereldmarkt niet nodig. Met alleen bijproducten zijn de varkens prima te voeren. Zo wordt er bijvoorbeeld veel weggegooid in supermarkten en restaurants. Gratis af te halen.
Voor de onmisbare eiwitten kunnen we insecten en algen kweken. Die hebben namelijk geen impact op het milieu en de kostprijs zal toch wel een keer naar beneden gaan. Bovendien creëert dat weer geweldige nieuwe bedrijvigheid. En die voerjongens hoeven dan ook niet meer te klagen want die gaan gewoon insectenvoer maken.
Scheiding aan de bron is het toverwoord als het gaat om verminderen van ammoniakuitstoot uit stallen. De technieken daarvoor zijn aanwezig en dan zijn we meteen van die vervelende luchtwassers af. De vergunningprocedures nemen we op de koop toe. Een goed gesprek met de ambtenaren versnelt het proces.
Niet tevreden over je verdiensten als boer? Niet zeuren en omscholen. Er is werk zat (als de Covid-19-crisis voorbij is). Heb je toevallig ook nog veel grond? Dan verhuur je die gewoon aan een zonnepanelenboer. Geen omkijken naar en opbrengst gegarandeerd.
Voor boeren die vooral op export zitten, heb ik slecht nieuws. Export is namelijk helemaal niet interessant voor Nederland. Wij doppen onze eigen boontjes en laat dat die andere landen ook maar doen. Dus voor deze boeren rest alleen de keuze om te stoppen. Gelukkig zitten er honderden miljoenen in de saneringspot.
Natuurlijk zijn al die innovaties duur en is omschakelen lastig. Gelukkig staat de overheid klaar met veel geld en hulp. Als je het even niet weet, kun je een coach bestellen. Voor het aanvragen van subsidies is ook deskundige hulp beschikbaar die tegen no cure no pay de benodigde subsidie voor je in de wacht slepen.
Vergeef me dat ik zo cynisch ben. Maar dat word ik nu eenmaal als ik al die adviezen lees. Ik ben niet tegen verandering en er is nog veel te verbeteren. Blijkbaar ben ik hopeloos behoudend als ik vind dat de knop niet rigoureus om moet. Ik geloof in technologie en samenwerking in de keten. Dat heeft de landbouw op het niveau gebracht waar we nu staan. Daarmee halen we ruimschoots onze doelen zonder het kind met het badwater weg te gooien, zonder sociale onrust op het platteland en zonder onnodige investeringen in sanering.
