Doelvergunningen stimuleren innovaties gericht op aanpak emissies

Tweeëneenhalf jaar geleden besloten vijf varkenshouders uit Deurne een samenwerking aan te gaan gericht op aanpakken van de ammoniak- en geuruitstoot via andere (betere) methoden dan momenteel voorhanden zijn. Daartoe hebben ze Innovatiepark De Vlier opgericht. De vijf Deurnese varkensbedrijven zijn: Iwan Gijsbers, Twan Koppens, Angelo en Marco Swinkels, Ron Koppens en Mario van den Berg. Samen hebben ze 2.500 zeugen en 7.500 vleesvarkens. Naast het aanpakken van de ammoniak-, geur- en methaanuitstoot willen ze ook werken aan een toekomstbestendige varkenshouderij die goed past in de regio en binnen de maatschappij. Daartoe hebben ze zes ambities geformuleerd: nul emissie naar de omgeving, energieneutraal produceren, sluiten van de mineralenkringloop, bevorderen van een gezonde bodem, minimaliseren van de CO2-voetafdruk en dat alles met een maximale transparantie.

Mestverwerking

Binnen het systeem dat de vijf bedrijven voor ogen hebben willen ze de mest dusdanig recyclen dat er schoon water resteert dat op het riviertje De Vlier mag worden geloosd. Verder resteert een dikke fractie die ze moeten afvoeren. Al deze stromen lopen via pijpleidingen tussen de vijf bedrijven, waardoor er aanzienlijk minder transportbewegingen zijn en daarmee ook minder C02-uitstoot.

Hardheidsclausule

De manier van mestverwerking, waarbij een brongerichte integrale aanpak centraal staat, past (nog) niet binnen het huidige vergunningensysteem. Om hun plannen te realiseren, moeten ze een beroep doen op de hardheidsclausule van de provincie Noord-Brabant. Om dergelijke projecten te stimuleren roepen ze op tot het instellen van een systeem van doelvergunningen. Hun ervaring is dat het huidige vergunningensysteem de flexibiliteit mist die ze nodig hebben om zelf te bepalen welke maatregelen ze willen toepassen. „Onder je uitstootplafond blijven en aan je verplichtingen voldoen, dáár gaat het om. De manier waarop je dat doet, zou van ondergeschikt belang moeten zijn. Dat is ook precies de reden waarom wij naar een systeem van doelvergunningen toe willen. Een systeem dat ons écht de mogelijkheid biedt om emissies integraal en bij de bron aan te pakken. Een integrale aanpak waarbij óók de uitstoot van methaan vermindert, de geur afneemt, het stalklimaat aanzienlijk verbetert, en het verbruik van energie en hulpstoffen afneemt. Centraal daarbij staat het meten van alle relevante gegevens.”

RAV-lijst

„We willen zo goed mogelijk met de tijd meegaan en hebben daar hele concrete ideeën over,” stelt Swinkels. Hij schetst de forse uitdaging waar hij en zijn collega-varkenshouders in Brabant voor staan: „Per 1 januari 2024 moeten alle Brabantse bedrijven voldoen aan de Brabantse verordening. Zo moet de ammoniakuitstoot met 85 procent zijn gereduceerd, met stalsystemen die op de RAV-lijst staan.” En daar knelt volgens Swinkels de schoen. De vijf leden van Innovatiepark De Vlier vinden dat er betere manieren zijn om deze uitstoot aan te pakken. Maar deze systemen staan niet vermeld op de RAV-lijst omdat ze nog onvoldoende onderzocht zouden zijn. Swinkels: „Dus moeten we het nu verplicht met luchtwassers doen, waar verschillende nadelen aan kleven. Een luchtwasser doet niets voor de gezondheid van de dieren en mensen in de stal en vergroot de kans op forse brandschades. Daar willen we vanaf.”