Herkomstetiket zorgt voor blije restaurantbezoeker en varkenshouder

In alle horeca buitenhuis (cafetaria, restaurants, bedrijfsrestaurants) geldt de plicht. Voor rundvlees gold deze plicht al sinds 2002. Op het etiket moet het land worden vermeld waar het dier (varken, pluimvee, lam, schaap) is grootgebracht en het land van slachting. Ook moet aangegeven worden of het gaat om vers, gekoeld, bevroren of diepgevroren vlees.

Deze nieuwe eis speelt in op de sterke vraag van consumenten naar transparantie en traceerbaarheid met betrekking tot de oorsprong van de producten die ze consumeren. Met het besluit wil de regering gehoor geven aan het verzoek van de Fransen om meer informatie over het product mee te geven, zodat consumenten een weloverwogen keuzes kunnen maken over het voedsel dat ze consumeren.

Kostprijs

De etikettering is onderdeel van een vernieuwde wet die 18 oktober is aangenomen. Deze introduceert nieuwe regelgeving en transparantiemaatregelen om het verdienmodel van Franse boeren te verbeteren. De wet houdt in dat de boer met de directe afnemer (bijvoorbeeld de verwerkende industrie of een handelaar) een meerjarig contract afsluit voor een prijs die minimaal de productiekosten (kostprijs) dekt.

De verwerkende industrie of handelaar onderhandelt vervolgens met de distributeur (grootwinkelbedrijven, supermarkten) enz. over de prijs voor de aankoop van zijn product door de distributeur. De kosten van de agrarische grondstoffen zullen op transparante wijze worden gepresenteerd en zijn niet voor onderhandeling vatbaar. Bovendien moet de verwerker aan alle distributeurs dezelfde prijs voorleggen.

Aan het einde van deze onderhandelingen bepaalt de distributeur de prijs voor de consument waarbij de winst van de boer behouden blijft, met transparantie naar de consument.

Productiekosten gedekt

De wet moet meer rekening houden met de met schommelingen in de prijs van landouwgrondstoffen die van invloed zijn op het inkomen van boeren. Volgens de Franse overheid houden leveranciers (verwerkende industrie) en distributeurs (retail) daar nu onvoldoende rekening mee. De wet is omgekeerd denken. Zo beginnen onderhandelingen binnen de keten niet met de prijs die de leverancier (slachterijen, verwerkende industrie) wil, maar de prijs die men in de retail wil hanteren.