Column: De Blauwe 12

Enkele jaren gelden kreeg ik van een pluimveeslachter het boek ‘Het netwerk achter Volkert van der G.’ Deze slachter was tot twee keer toe getroffen door een brand, aangestoken door dierterroristen. In die periode pleegde dierenvriend Volkert de moord op Pim Fortuyn. Het leek deze slachter wel wijs om zijn branchegenoten te waarschuwen: de wereldverbeteraars zijn geen vredelievende hippies meer, maar hebben een harde kern van terroristen die geweld niet schuwen en tot in de hoogste regionen van onze landsbestuur vertegenwoordig zijn.

Zolang we de groei van de bevolking toestaan, moeten we ook de groei van de productie van eten toestaan

We zijn nu ruim 15 jaar verder en de milieulobby heeft een flinke vinger in de pap bij het Nederlands en Europees beleid. De rode draad door dat beleid is: we moeten af van intensieve landbouw. Ik begrijp dit beleid niet. Natuurlijk kunnen we nog beter. Ieder jaar laat de landbouw ook zien dat het beter gaat. Maar waarom moeten we er vanaf? In een wereld waar het aantal mensen groeit en de vraag naar eten alleen maar toeneemt. Zolang we de groei van de bevolking toestaan, moeten we ook de groei van de productie van eten toestaan. Eten is nu eenmaal een eerste levensbehoefte. We kunnen best een keertje minder op vakantie of iets minder troep kopen bij de Action of Primark, maar zonder eten? Nu snap ik ook nog wel dat er idealisten zijn die echt denken dat dit kan. Zo zijn er ook mensen die geloven in het communisme, maar dat is altijd in kleine minderheid geweest. Een minderheid die niet echt serieus genomen werd door het volk, de media en de grote politieke partijen.

Nu worden partijen als PvdD en GroenLinks heel serieus genomen. Hoewel ze niet veel zetels hebben, is hun invloed onevenredig groot. In ‘woke’ Nederland zijn er namelijk heel veel mensen die vinden dat ze idealist moeten zijn. Enig idealisme in natuurlijk goed, maar ik verbaas me erover dat ‘degelijke’ linkse partijen als PvdA en SP de milieu idealen laten prevaleren boven het inkomen en welzijn van hun achterban, de gewone mens die hard moet werken voor zijn geld. PvdA wil zelfs fuseren met GL! Aan de rechterkant zien we hetzelfde gebeuren: een VVD die staat voor ondernemers en nu geen innovatie wil. Een VVD die een idioot hoog overheidsbudget accepteert en de rekening bij de volgende generatie neerlegt. Een VVD-leider die zijn grootste problemen laat oplossen door tassendragers.

In een geraffineerd samenspel zetten ze de wereld naar hun hand

Je kunt je bijna niet voorstellen dat de milieuclubs dit voor elkaar gekregen hebben met een normale lobby. En zo gaat het ook niet. Inmiddels is het netwerk van deze clubs nog verder uitgebreid dan in de tijd van Volkert. Niet alleen in omvang, maar ook in diversiteit. Op alle plekken in de samenleving vind je ze terug en soms onherkenbaar vermomd als nette dame of heer (zoals bij het World Economic Forum). De pijlers waarop men de lobby bouwt zijn de politiek, de media en de rechterlijke macht. In een geraffineerd samenspel zetten ze de wereld naar hun hand. Het is bijvoorbeeld opvallend hoe een nietszeggend onderzoekje van Wakker Dier in het belangrijkste journaal van RTL4 terecht komt, vervolgens stelt er iemand Kamervragen over en de antwoorden op deze Kamervragen al klaar liggen.

Intussen hebben de door belastinggeld gesponsorde NGO’s zich een positie verworven aan alle overlegtafels en hebben ze ook mensen in dienst die zich fulltime kunnen vastbijten in bepaalde onderwerpen. Daardoor worden wetten gecreëerd die vervolgens kunnen worden voorgelegd aan een rechter. Deze rechter is ook ‘woke’ (van D66) en beslist, met het voorzorgsprincipe in het achterhoofd, in het voordeel van de eisende NGO. Dit alles loopt gesmeerd door de media die precies op het goede moment de juiste dingen in de krant zetten. Meestal is dat zo subtiel dat verbanden niet duidelijk zijn en ze de lezer zelf de, voor hen, juiste conclusie laten trekken. De publieke omroep speelt daar een extra bedenkelijke rol, omdat die door ons allen betaald wordt.

Zouden de donateurs van WWF er blij mee zijn dat Greenpeace het leven van hardwerkende vissers in gevaar brengt?

In het lobbywerk en bespelen van de media spelen de vele milieu-lobbyclubs handig samen. De Groene 11 is zo’n samenwerkingsverband. Vroeger deden ze het stiekem, nu hebben ze er gewoon een website voor. Daarmee is in één keer de zo veelgeprezen transparantie gecreëerd. In deze samenwerking werken aaibare NGO’s als WWF samen met de radicalen van Greenpeace. Zouden de donateurs van WWF er blij mee zijn dat Greenpeace het leven van hardwerkende vissers in gevaar brengt? Door deze handige samenwerking kunnen al deze clubjes hun eigen agenda’s volgen en op hun eigen manier geld binnenhalen, maar wel samenwerken op punten waar ze het over eens zijn. Daarin prevaleert het kapotmaken van de intensieve landbouw boven andere belangrijke thema’s, zoals efficiënt landgebruik of CO2 footprint.

Hopelijk is de invloed van BBB op de agenda van andere partijen net zo groot als die van PvdD

Wij moeten leren van onze tegenstanders. Politiek is er een stapje gezet met BBB. Het is nu nog maar één zetel, maar de peilingen zien er goed uit. Hopelijk is de invloed van BBB op de agenda van andere partijen net zo groot als die van PvdD. Dankzij de diverse boerenacties van de laatste tijd is er aandacht voor de boerenzaak in de media. Niet altijd positief, maar ze kunnen er niet meer omheen. De media hebben we natuurlijk nog lang niet in onze grip. Daar is een langere adem voor nodig en serieuze investeringen in de media (met bijvoorbeeld advertenties en TV programma’s). Ondertussen wordt er ook in onze sector inmiddels nagedacht over rechtszaken. Het is soms zoeken naar een aanknopingspunt en rechten tegen de staat is altijd een kwestie van lange adem. Collectief deze strijd voeren geniet de voorkeur, maar ook zaken van individuele bedrijven kunnen zeer gunstig zijn voor het collectief.

Waarom richten we niet De Blauwe 12 op?

Als dit allemaal loopt, missen we alleen nog een krachtige, collectieve lobby. De boerenlobby is al lang niet meer. In de loop der jaren zijn de belangen steeds meer verdeeld geraakt en zijn er veel belangenverenigingen ontstaan. Soms hebben deze verenigingen verschillende belangen, maar vaak is er ook een duidelijk gemeenschappelijk belang. Dat belang bindt ons en zou in de lobby naar Brussel en Den Haag de overhand moeten hebben. Het landbouwcollectief is destijds jammerlijk mislukt (mede door vuil spel van de overheid) maar waarom richten we niet De Blauwe 12 op? Blauw staat voor (schone) lucht en zee en straalt vertrouwen en wijsheid uit. En 12 is natuurlijk meer dan 11, waarbij elf ook nog het gekkengetal is. De Blauwe 12 zouden fysiek continu aanwezig moeten zijn in Brussel en Den Haag en partijen moeten meenemen in de werkelijke kracht van onze landbouw. Nu het nog niet te laat is, moeten we er samen de schouders onder zetten.