Varken gaat aanzienlijk duurzamer om met humaan eetbaar eiwit
Veel diervriendelijke en milieuorganisaties maar ook overheden gebruiken voor de cijfers van ‘eiwitefficiëntie’ van vlees dat er 4 tot 6 kg plantaardig eiwit nodig is om 1 kg dierlijk eiwit te produceren, maar volgens een onderzoek van het Franse INRA is dit te kort door de bocht, want niet alle eiwitten die dieren eten zijn eetbaar voor de mens. Daarom maakten het INRA een berekening naar de ‘eetbare’ netto-eiwitefficiëntie (humane eetbare eiwitconversie efficiëntie) van verschillende diersoorten, waaronder het varken.
Eetbaar eiwit
Het Franse instituut deelde de hoeveelheid eetbaar eiwit in het varkens - zoals spier, bloed, vet en gelatine - door de hoeveelheid eetbaar eiwit opgenomen door het varken via het voer. Eetbaar eiwit wordt gedefinieerd als het aandeel eiwit dat rechtstreeks kan worden opgenomen en gebruikt in de menselijke voeding.
Verschillende grondstoffen hebben een ander aandeel eetbaar eiwit. Voor maïs wordt geschat dat 15 procent van het eiwit rechtstreeks gegeten wordt door mensen. Indien volop zou worden ingezet op plantaardige eiwitbronnen zou dit maïseiwit voor 32 procent voor de mens eetbaar zijn. Voor sojaschroot rekende men op 60 procent tot maximaal 90 procent en voor koolzaadschroot 0 procent tot maximaal 55 procent eetbaar eiwit.
Netto-productie
Op deze manier berekende het instituut voor de huidige gangbare Franse varkensproductie een eiwitefficiëntie van 1,06. Varkens produceren een netto-productie van eetbaar eiwit. Er wordt meer eetbaar eiwit geproduceerd dan opgenomen door het varken.
Hierbij werd nog geen rekening gehouden met de kwaliteit van het eiwit. De samenstelling van dierlijk eiwit sluit namelijk dichter aan bij de menselijke behoefte dan bepaalde plantaardige bronnen.Voor de biologische varkenshouderij werd een efficiëntie berekend van ongeveer 0,4. De belangrijkste redenen hiervoor zijn de wat mindere technische productieresultaten en vooral het aanbod aan grondstoffen dat kan gebruikt worden in biologisch varkensvoeder, die voor een groot deel bruikbaar zijn voor menselijke consumptie.
Simplistische en negatieve benadering
De Franse onderzoekers beseffen dat hun berekening tot discussie zal leiden. Want als uitsluitend wordt ingezet op plantaardig eiwit voor menselijke consumptie zouden bijvoorbeeld de landbouwpercelen waarschijnlijk worden ingevuld met andere gewassen, die veel eetbaar eiwit bevatten.
Maar wat de berekening van INRA wel laat zien is dat er bij een aantal wetenschappers een stijgende bezorgdheid is over de volgens hen vaak te simplistische en negatieve benadering ten opzichte van dierlijke productie.
