Column: Weet wat je eet
Wat waren wij als redactie blij met de bijzonder mooie foto’s die onze fotografe Ruth van Schriek onlangs heeft genomen, terwijl maar liefst negentig schoolkinderen kennismaakten met de varkenshouderij. Niet alleen de varkenshouders Pascal en Anja Blokhorst, maar ook de dierenarts, inseminator, slager en de voerleverancier maakten tijd vrij om deze basisschoolkinderen te vertellen - maar meer nog - te laten zien hoe het er in de varkenshouderij allemaal aan toe gaat. Want wat is er nu beter dan zien, horen, voelen, ruiken en daarna een eigen oordeel of mening vormen. En dat is precies wat kinderen heel goed en heel onbevangen kunnen. Kinderen laten zich niet sturen door wat een ander zegt; dat is voorbehouden aan pubers en volwassenen die bang zijn om uit de toon te vallen.
Nadat de foto’s ook op Facebook gedeeld waren, kwamen de reacties. De een nog botter en bruter dan de andere. Het verraste me eigenlijk niet, maar toch verbaasde het me wel. Waarom zijn mensen tegen het informeren van onze jongste generatie? Het is toch juist goed dat ze met eigen ogen zien hoe de varkenshouder met zijn dieren omgaat en wat er allemaal moet gebeuren voordat er een karbonade op je bord ligt. Dit toch duizend keer liever dan produceren achter gesloten deuren zodat niemand kan zien wat er precies gebeurt?
Persoonlijk was ik ook heel erg geïnteresseerd in het project ‘doe-het-zelf-kip’ waar afgelopen maand ook heel wat ophef over was. Want wat is er nu beter dan te zien en te beleven hoe een kuiken uit het ei komt, groot wordt en tenslotte geslacht wordt alvorens je hem opeet. Weet wat je eet en behandel het dier met het bijbehorende respect. Helaas behoorden wij als gezin niet tot de uitverkorenen om aan dit project mee te doen, maar ik hoop dat er over niet al te lange tijd toch een aantal kuikens in onze tuin rondscharrelt. En als mijn kinderen daarna besluiten om geen vlees meer te eten, dan heb ik daar vrede mee en respect voor. Dan hebben ze in elk geval goed geïnformeerd en op basis van beleving een beslissing genomen.
Tekst: Joyce Cornelissen
Beeld: Ruth van Schriek