Column: Bouwen aan imago
Deze balans bereiken we echter nooit. Binnen ons wereldje komt het positieve nieuws goed door maar daarbuiten nauwelijks. Het grote publiek leest geen agrarische vakbladen en volgt de boerentwitteraars niet of nauwelijks. De grote media zoals kranten en televisie laten nauwelijks de goede kant van de landbouw zien. Yvonne Jaspers is de positieve uitzondering.
Sympathieke initiatieven
Ik denk dat we daar echt iets aan moeten gaan doen. De sympathieke initiatieven zoals Weekeinde van het Varken, TeamAgroNL of Big Challenge moeten zeker doorgaan. We moeten echter de kiezer bereiken. De mensen die bepalen wie er in de Tweede Kamer zitten en hoe ons land geregeerd wordt. Dus niet alleen de consument die denkt met zijn portemonnee maar ook de burger die met zijn idealen in het stemhokje staat. Als zij kiezen voor een idealistische, maakbare maatschappij komen er partijen aan de macht die niets op hebben met landbouw en er ook niets van willen weten. In Brabant hebben we al gezien hoe dat uit kan pakken.
Voorzichtigheidsprincipe
Er worden in de politiek zogenaamd afwegingen gemaakt op basis van milieu, economie, voedselveiligheid en dierwelzijn. Niets is minder waar. Feiten worden handig uitgekozen zoals het uitkomt. Nuchtere analyses worden terzijde geschoven of verdwijnen diep onderin de la. De angst regeert en die angst wordt gevoed door de media. We accepteren honderden doden in het verkeer en duizenden mensen die met welvaartsziekten in het ziekenhuis liggen. Maar als het over landbouw gaat, telt het voorzichtigheidsprincipe: als er ook maar een kleine kans is dat mens of milieu wordt aangetast, doen we het niet. Als ze dat eind negentiende eeuw ook hadden gezegd bij de opkomst van de auto was er nu geen auto meer geweest. De doemdenkers voorspelden vele doden door deze snelle machines. Een mannetje met een rood vlaggetje liep voor de auto uit om voetgangers te waarschuwen. Inmiddels zijn we miljoenen doden verder en is het milieu flink aangetast door uitlaatgassen. We accepteren het echter zonder probleem, zelfs na sjoemelsoftwareschandalen. De auto-industrie heeft haar lobby goed voor elkaar.
Nog niet tot actie
Dat kunnen wij ook!? Maar dat gaat tijd en (veel) geld kosten. In de diverse overlegclubs in onze sector wordt erover gesproken. Iedereen wil wel wat. Volgens mij is inmiddels ook wel het besef daar dat dat niets voor niks kan. Echter, het komt nog niet tot actie. Een dwingend instrument als een productschap hebben we niet meer. Die dwang zou niet nodig moeten zijn. Voor alle ondernemers in de agrarische sector wordt het leven een stuk makkelijker als de politiek en maatschappij de landbouw accepteren zoals ze is en met de potentie die ze heeft. Dat zal ook terug te zien zijn in de rendementen van bedrijven. Dat willen we toch allemaal?
