Column: In memoriam Jan Bakker

Vanuit mijn functie werkte ik al ruim tien jaar samen met Jan. Dat begon met een afspraak op zijn kantoor in Hoofddorp. We waren op zoek naar een nieuwe leverancier van marktinformatie voor onze lezers en dachten dat De Vries & Westermann, een gerenommeerd handelshuis op de agrarische termijnmarkt, ons behulpzaam kon zijn. Jan runde het bedrijf samen met zijn compagnon Jan Kraak.

Naast zijn kennis over marktontwikkelingen viel mij daar vooral op dat het enorm hectisch was. De telefoon rinkelde continue en ons overleg werd zelfs onderbroken, doordat Jan zelf een lijntje moest pakken. Klanten gingen altijd voor. Ondanks die onderbreking was het de start van een mooie samenwerking. De marktupdates over aardappelen en granen die zij voor hun eigen klanten schreven, gingen wij ook publiceren op Akkerwijzer.nl en in bewerkte vorm in onze vier regionale printuitgaven.

Twee jaar later kreeg dat een vervolg richting Pigbusiness.nl. Naast akkerbouw had het bedrijf ook nog een kleine inkomstenstroom met marktinformatie over de varkenshouderijsector. Het doel voor Jan was om extra klanten te krijgen die een SMS-dienst afnamen voor varkensnoteringen. Ik denk zelf dat hij daarmee hoopte om ook in de varkenshouderij actief te blijven. Varkenshouderij kwam namelijk in ieder gesprek ter sprake, omdat daar zijn grote passie lag. Maar met het leveren van specifieke marktinformatie naast die noteringen was hij gestopt, omdat daar te weinig omzet uit gehaald kon worden. Het aanprijzen van de SMS-dienst op onze website sneuvelde enkele jaren later doordat wij een nieuwe website lanceerden en het opzetten van een nieuwe informatiestroom over de varkensmarkt kwam niet van de grond.

Door de jaren heen werd onze samenwerking op het terrein van akkerbouw steeds hechter. Het dna van onze bedrijven sloot ook goed op elkaar aan. Voor Jan was iedere klant even belangrijk, maar zijn kleine klanten, akkerbouwers en kleinere handelaren, hadden een streepje voor. In Jans ogen zorgden die voor de juiste balans op de termijnmarkt en moesten die gekoesterd worden. Zijn drive was ook om echt iets voor boeren te betekenen en ondernemend als hij was, zag hij daar ook allerlei mogelijkheden.

Die bespraken we bij ons op kantoor in ’s-Heerenberg of bij hem thuis in Meppel. Telefonisch ging dat niet, want Jan was altijd wat gehaast. Zelfs als hij mij belde hing hij soms snel op, omdat er een klant tussendoor kwam. Dan sloot hij snel af met de mededeling dat hij zo terugbelde. Soms gebeurde dat ook, maar het kon ook weken duren voor we elkaar weer spraken. Een fysieke afspraak werkte beter. Hij werkte voor corona al regelmatig vanuit huis en vond het ook fijn om mensen te ontvangen. Dan vertelde hij ook vaak wat meer over zijn privésituatie en zijn passie honing maken. Meestal kreeg ik een potje mee.

Samen hadden we plannen om een event te organiseren. Later werd het een webinar, maar het kwam er telkens niet van. Dat hoorde ook bij Jan. Helemaal de vinger kreeg ik er niet achter, maar het hangt denk ik samen met dat het allemaal zaken waren die erbij kwamen en niet de hoofdzaak was van zijn activiteiten.

Ons nieuwste plan was het opzetten van een cursusmodule. Dat kwam van Jan, want hij vond dat boeren een achterstand hadden qua kennis om op de termijnmarkt te gaan handelen. Voor inkopers van bedrijven waren die cursussen er wel, maar voor boeren nauwelijks. En door de grondbeginselen bij te brengen van de grondstoffen en termijnhandel zou dan vanzelf het inzicht ontstaan dat het bedrijfsrisico hiermee verlaagd kan worden. En dat is in het belang van boeren.

Een fietsongeluk, waarbij hij aan de dood ontsnapte, schoof de plannen naar achteren. Zijn revalidatie en de nasleep daarvan in de privésfeer zette er een definitieve streep door. De laatste twee jaar maakt Jan zich vooral zorgen over het voortbestaan van het bedrijf. Door strengere regels voor de bankensector werd steeds duidelijker dat het handelen op de termijnmarkt voor kleinere klanten zou stoppen en daarmee een belangrijke activiteit voor Jan. Aan de telefoon spuwde hij daarover op een zeer nette wijze zijn gal.

Of het stoppen van die activiteiten bijgedragen heeft aan zijn laatste handeling, weet ik niet. Dat is vaak gissen in dit soort situaties. Maar met zijn overlijden nemen we bij Agrio afscheid van een hele aardige man die zich sterk maakte voor het voortbestaan van landbouwbedrijven. Jan, bedankt.