Toenemend risico insleep mond- en klauwzeer in Europa

Mond-en-klauwzeer is een zeer besmettelijke en ernstige virusziekte die zich razendsnel kan verspreiden. MKZ komt voor bij evenhoevige dieren: runderen, varkens, schapen, geiten en ook bij wilde zwijnen, herten, reeën en sommige dierentuindieren. Het buiten houden van het MKZ-virus heeft een grote prioriteit bij de Europese Commissie (EC). In dat kader heeft de EC de lidstaten nu geïnformeerd dat het aantal MKZ-uitbraken in verschillende Noord-Afrikaanse landen (Algerije, Tunesië en Libië) is toegenomen en dat de epidemiologische situatie aanzienlijk is veranderd door de recente ontdekking van het SAT-2-serotype als de oorzaak van enkele van de uitbraken die zich hebben voorgedaan. Dit serotype was voorheen alleen gerapporteerd uit Algerije.

SAT-2-serotype

Afgezien van het voortdurende risico van insleep in de EU door de verspreiding van deze serotypes in de regio, is de recente ontdekking van serotype SAT-2 in Algerije van primair belang. Dit omdat de vaccinatieprogramma's van deze landen gericht zijn op serotypes A en O en geen effectieve vaccinstammen bevatten voor dit serotype SAT-2. Alleen Tunesië gebruikt een vaccin tegen serotypes A en O. Tunesië gebruikt ook een vaccinstam die mogelijk enige werkzaamheid heeft tegen serotype SAT-2. Deze werkzaamheid wordt momenteel onderzocht. Wat ook een rol speelt is een intensivering van diertransporten in Noord-Afrika als gevolg van de komende ramadan.

Spanje

Hoewel het risico op insleep van het MKZ-virus altijd aanwezig is, vormen deze omstandigheden een verhoogd risico. Dit in bijzonder voor Spanje, dit land is namelijk bijzonder kwetsbaar door haar geografische ligging en nauwe betrekkingen met haar zuiderburen. Met het oog op deze situatie beveelt het Spaanse ministerie van Landbouw, Visserij en Voedsel (MAPA) extreme voorzorgsmaatregelen aan om het risico op insleep van het virus in Spanje en Europa te verkleinen. Deze omvatten het aanscherpen van reinigings- en desinfectieprotocollen voor transportmiddelen over land en zee, het opvoeren van bioveiligheidscontroles aan de grenzen, het vergroten van het bewustzijn van het bestaande risico en het intensiveren van passieve bewaking op boerderijen door dieren regelmatig te controleren en elk vermoeden van ziekte onmiddellijk te melden aan de officiële veterinaire diensten.