Eigen gewassen verwerken in het voer en het uitrijden van mest op eigen land doet de familie Hakvoort al vijftig jaar. Nu is er de wens om verder te verduurzamen. „Daar kunnen we nog een hele slag mee maken”, aldus Roel Hakvoort uit Keijenborg.

De varkenshouderijsector bruist van de potentiële innovaties. Maar om alle uitdagingen op te pakken, is lef, experimenteerruimte en draagvlak nodig. Ook moet het innovatieproces worden versneld. En er is behoefte aan integraaloplossingen.

William Meulendijks test graag nieuwe ontwikkelingen op zijn bedrijf. Mits het een doel heeft. „Testen om het testen doe ik niet. Het moet iets toevoegen aan de ontwikkelingen binnen de sector.” Sinds kort heeft zijn bedrijf een proefstalbeschikking.

Een ongezien probleem: voervermorsing. Het kan bij vleesvarkens op droogvoer tot 3 euro per varken per ronde kosten. Volgens onderzoek van Proef- en Vormingscentrum voor de Landbouw (PVL) ligt het percentage vermorst voer tussen 2 en 20 procent.

Tussen 1990 en 2020 reduceerde de varkenshouderij de CO2-uitstoot met 46 procent. Het benutten van de genetische potentie door betere voeding zorgde hiervoor. Voor verdere reductie komt de genetica van het varken weer in beeld.